မယံုရင္ ပံုျပင္မွတ္တဲ့။ ပံုျပင္ဆိုတာ နားေထာင္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြမ်ားလာတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ သိလာတဲ့အခါ အဲဒီပံုျပင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ျငင္းခုန္တတ္လာပါတယ္။ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။
ပံုျပင္(၁)
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ယုန္နဲ႔လိပ္အေျပးျပိဳင္ၾကသတဲ့။
ကဲ ၾကည့္ဦး။ အျမန္ႏႈန္းဆန္႔က်င္ဘက္ ရိွတဲ့ သတၲ၀ါႏွစ္ေကာင္နဲ႔ စလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္း။ ရလဒ္ကလည္း ေယဘုယ်နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ပဲ။ လိပ္က ႏိုင္သြားသတဲ့။ ယုန္က လမ္းခုလတ္မွာ အိပ္ေနလို႔ပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ဘူး။ ယုန္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္ကလည္း လိပ္လိုအေကာင္ တေရြ႕ေရြ႕သြားလို႔ ပန္းတိုင္ေရာက္တဲ့အထိ အိပ္တယ္ဆိုေတာ့ အင္း ဒီယုန္ေတာ့ အေျပးျပိဳင္ပြဲနဲ႔ အအိပ္ျပိဳင္ပြဲမ်ား မွားလာသလား။ ဒီပံုျပင္ကို version အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆန္းသစ္ၾကေပမယ့္ ရလဒ္ကေတာ့ လိပ္ပဲႏိုင္ေနတာပါပဲ။ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန လိွမ့္ခ်လိုက္တာတို႔ အခြံထဲ၀င္ျပီး တျခားသတၲ၀ါတစ္ေကာင္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ပန္းတိုင္ေရာက္တာတို႔ စံုေနတာပါပဲ။ လိပ္ေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္ကေတာ့ ယုန္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျပးျပိဳင္ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားသြားတယ္။ ဒါလည္း မဆိုးပါဘူး။ အျပင္မွာမႏိုင္ရေတာင္ ပံုျပင္ေတြထဲမွာေတာ့ ႏိုင္ရေသးတာေပါ့။ အေျပးျပိဳင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပြဲမွာ စထြက္တဲ့ေနရာနဲ႔ ပန္းတိုင္အကြာအေ၀းကို ခပ္ေရးေရးေလးေတာင္ သိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီထက္ပိုျငင္းခုန္မိမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီပံုျပင္ေလးက သင္ခန္းစာေပးပါတယ္။ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္ ေအာင္ပြဲခံ တဲ့။ အင္း မဆိုးပါဘူး။ ဒီလိုေအာင္ပြဲခံႏိုင္တယ္ဆိုတာျပဖို႔ ယုန္နဲ႔လိပ္ ပံုျပင္ထဲမွာ အေျပးျပိဳင္လိုက္ရတယ္။ လိပ္ကႏိုင္သလို ယုန္က အိပ္လိုက္ရတယ္။ ေလာင္းေၾကးမပါတဲ့ ျပိဳင္ပြဲမို႔ ႏွစ္ေကာင္လံုး အိုေခ။
ပံုျပင္(၂)
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ပုရြက္ဆိတ္ဟာ မိုးတြင္းအတြက္ အစာစုေဆာင္းေနပါသတဲ့။
ႏွံေကာင္ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျပီး အဲဒီ ပုရြက္ဆိတ္ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနပါသတဲ့။ ပုရြက္ဆိတ္ေလးကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္ေဆာင္ေနရင္း မိုးတြင္းကိုေရာက္သြားေရာတဲ့။ အစာမစုေဆာင္းခဲ့တဲ့ ႏွံေကာင္က ပုရြက္ဆိတ္ဆီ အသနားခံ အစာသြားေတာင္းပါသတဲ့။ ကဲ ဒီပံုျပင္ရဲ႕ ျငင္းခုန္မႈကို အခုစျပီဗ်ာ။ ရိုးရိုးေလးေနာ္။ ပုရြက္ဆိတ္စားတဲ့ အစာကို ႏွံေကာင္က စားႏိုင္ပါ့မလား။
ပုရြက္ဆိတ္ဟာ Hymenoptera အုပ္စု၀င္တဲ့ ေဖာ္မစ္ဒီ မ်ိဳးစိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူစားတဲ့အစာေတြက အခ်ိဳဓါတ္မ်ားတဲ့ အစားအစာေတြ အသားအစအနေတြ ပိုးမႊားငယ္ေလးေတြကိုပါ။
ပုရြက္ဆိတ္ဆီက အစာေတာင္းစားတဲ့ ႏွံေကာင္က Acridiidae အုပ္စု၀င္တဲ့ ပိုးမႊားျဖစ္ျပီး သစ္ရြက္စိမ္းေတြ သစ္ပင္ငယ္ေလးေတြရဲ႕ ပင္စည္ေတြကိုသာ ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္တတ္ပါတယ္။
ကဲ ပံုျပင္ထဲမွာ အစာေတာင္းပံုအရဆိုရင္ေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္က မဆီမဆိုင္ ႏွံေကာင္အတြက္ပါ အစာစုေဆာင္းခဲ့တာကို ႏွံေကာင္ကမ်ား ျမင္ထားလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ပုရြက္ဆိတ္စားတဲ့အစာေတြကို စားၾကည့္ျပီး ႏွံေကာင္ေတြရဲ႕ life style ကိုေျပာင္းမလို႔လား။
ျဖစ္ႏိုင္တာတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္တာကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ ႏွံေကာင္စားတဲ့အစားအစာေတြဟာ ပုရြက္ဆိတ္လို စုေဆာင္းသိုေလွာင္ထားလို႔မွ မရတာပဲ။ မရလို႔ မလုပ္တာ ရွင္းပါတယ္။ ပံုျပင္ထဲက ႏွံေကာင္ကိုေတာ့ သနားပါတယ္။ အရြယ္ႏုနယ္တဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထဲကတစ္ဆင့္ ကေလးေတြ ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕ သင္ခန္းစာေပးျခင္းခံရတာ ႏွံေကာင္အတြက္ ခံျပင္းမိသလိုပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပံုျပင္ကလည္း အခက္အခဲတစ္ခုအတြက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔ သင္ခန္းစာေပးတာပါပဲ။ ဒါပမယ့္ ဒီသင္ခန္းစာေပးဖို႔ ႏွံေကာင္ရဲ႕ ဇာတ္ကြက္က ဇာတ္နာလြန္းတယ္။ လူေတြေရးတဲ့ ပံုျပင္ထဲမွာ ပုရြက္ဆိတ္ဆီ အစာသြားေတာင္းတဲ့ သနားစရာ ႏွံေကာင္ရဲ႕ ဒိုင္ယာေလာ့ခ္ေတြက ပီျပင္ခဲ့မွာပါ။ ပံုေျပာသူနဲ႔ နားေထာင္တဲ့သူေတြက လက္ခံၾကေတာ့ ပုရြက္ဆိတ္နဲ႔ ႏွံေကာင္လည္း ပံုျပင္ထဲမွာ အိုေခ။
ပံုျပင္(၃)
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ေျမေခြးတစ္ေကာင္ဟာ ေတာထဲမွာ စပ်စ္သီးေတြကို တပ္မက္စြာ စားေသာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ဖူးပါသတဲ့။ ဒီကေနပဲ ျငင္းခုန္မႈကို စခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ စပ်စ္သီးဆိုတဲ့ အသီးကို ေျမေခြးမေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္မၾကိဳက္ဖူး။ ေျမေခြးလို အသားစားတဲ့သတၲ၀ါ (Carnivore) က ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မ်ား စပ်စ္သီးစားဖို႔ idea ရတာပါလိမ့္။ ပံုျပင္ထဲမွာေတာ့ စပ်စ္သီးေတြက စားခ်င့္စဖြယ္သီးေနျပီး အခုိင္လိုက္အပင္ေပၚကေန ညႊတ္က်ေနပါသတဲ့။ အဲဒီေလာက္ေလးနဲ႔ အသားစားတဲ့သတၲ၀ါတစ္ေကာင္ကို စပ်စ္သီးေတြက ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေပါ့။ ပံုျပင္ထဲက ေျမေခြးရဲ႕ အာသီသကလည္း မေသးပါဘူး။ စပ်စ္သီးစားဖို႔အတြက္ သူေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ။ အၾကိမ္ၾကိမ္မွ အၾကိမ္ၾကိမ္ပဲ။ ပံုျပင္ထဲမွာ ေရတြက္ျပတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြအရဆို သူေတာ္ေတာ္ေလး အလွမ္းမီဖို႔ အားစိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ အားစိုက္ခဲ့ျပီး ေမာပန္းေပမယ့္ သူလိုခ်င္တဲ့ စပ်စ္သီးကို မရေတာ့ စပ်စ္သီးေတြက ခ်ဥ္ပါတယ္ဆိုျပီး ထြက္သြားေရာတဲ့။ အစကတည္းက ခ်ဥ္မွန္းသိလိုက္ပါေတာ့လားလို႔ ေျမေခြးကို အျပစ္တင္ခ်င္သလို စပ်စ္သီးမွာ အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ကိုယ္စားဖို႔ ကိုယ့္အစာအတြက္ အမဲလိုက္ပါေတာ့လားလို႔ ပံုျပင္ အျပင္ကေန ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ေရွးက်တဲ့ ပံုျပင္ထဲက ေျမေခြးကေတာ့ ပံုေျပာသူရဲ႕ အသံုးခ်မႈကို ခံရျပီး သင္ခန္းစာေပးဖို႔ ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ မွတ္တမ္း၀င္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ျငင္းခုန္ေပမယ့္ အ၀ါကဒ္ထိျပီးတဲ့ အားကစားသမားတစ္ေယာက္က ဒိုင္ကို ျပန္ေျပာေနသလို ေဘာင္မ၀င္ေတာ့ ဒီပံုျပင္ထဲက ေျမေခြးနဲ႔ စပ်စ္သီးကလည္း အိုေခ။
ပံုျပင္(၄)
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ဟာ သိုးသားစားခ်င္လို႔ သိုးေရျခံဳျပီး ဟန္ေဆာင္ဖူးပါသတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္သေဘာမက်တာေတြကို ျငင္းခုန္မႈလို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ျပီး စေျပာျပီဗ်ာ။ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီထဲမွာ ဇာတ္နာတဲ့ ၀ံပုေလြေနရာကေန ေျပာမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ သိုးေတြကိုဖမ္းစားတဲ့ ၀ံပုေလြေနရာကို၀င္ၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အစာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ရွာစားတယ္ဗ်ာ။ ဒါကို ရက္စက္တယ္လို႔ေျပာလို႔မရဘူး။ သိုးအုပ္ကိုေစာင့္တဲ့ သိုးေက်ာင္းသားကသာ မပါးနပ္တာ။ တာ၀န္မေက်တာ။ သတၲ၀ါတိုင္းက သူတို႔ရဲ႕အစာကို သူတို႔ ရွာစားတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္လို ၀ံပုေလြေတြက်ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာေကာင္းမရဘူး။ ဇီးကြက္ေတြလို မ်က္လံုးျပဴးျပဴးနဲ႔ ညမွအစာရွာထြက္တဲ့ အေကာင္ေတြက်ေတာ့ လူေတြက လာဘ္ေကာင္ဆိုျပီး အိမ္ေတြမွာ ေနရာေပးၾကတယ္။ သတၲ၀ါအခ်င္းခ်င္း ခြဲျခားတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္လို ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္က အသားစားရဖို႔ ေတာထဲမွာ စိတ္ၾကိဳက္အမဲလိုက္ႏိုင္ေပမယ့္ ပံုေျပာသူရဲ႕ စိတ္တိုင္းက် လူနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ရတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ သိုးတစ္ေကာင္စားရဖို႔ ကၽြန္ေတာ္က သိုးေရျခံဳရေသးသတဲ့။ ေတာထဲမွာ အမဲလိုက္ရင္ ဘာအေရမွျခံဳစရာမလိုဘူး။ စိတ္ၾကိဳက္ ကိုက္သတ္စားရံုပဲ။ ခုေတာ့ သင္ခန္းစာေပးတဲ့ ပံုျပင္တစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္စားမယ့္ သားေကာင္ရဲ႕ အေရကို ျခံဳခဲ့ရတယ္။ သိုးဖမ္းတာပါပဲဗ်ာ အဲေလာက္ေတာင္ သတၲိနည္းဖို႔မလိုပါဘူး။ က်ားဖမ္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သိုးေရျခံဳျပီး ဟန္ေဆာင္ရင္ ဟန္ေဆာင္မွာေပါ့ဗ်ာ။ ပံုျပင္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အင္မတန္လ်င္ျမန္တဲ့ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္က သိုးေက်ာင္းသားရဲ႕ အလြယ္တကူပဲ ၾကိဳးကြင္းပစ္ဖမ္းတာ ခံရတယ္တဲ့။ သဘာ၀မက်တာေတြ မ်ားေနေပမယ့္ သင္ခန္းစာေပးပါတယ္။ မိတ္ေဆြဟန္ေဆာင္သူဟာ ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးရန္သူပါတဲ့။ ဒီသင္ခန္းစာေပးႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိုးေရျခံဳခဲ့ရတယ္။ သိုးတစ္ေကာင္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္။ သိုးေရျခံဳမွ အစာရေၾကးဆို ကၽြန္ေတာ္၀ံပုေလြမျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဟန္ေဆာင္စရာမလိုဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရဲရဲရင့္ရင့္ အမဲလိုက္ျပီး ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ပီျပင္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ ပံုျပင္တစ္ခုအတြက္ ကၽြန္ေတာ္သိုးေရျခံဳေပးခဲ့ရျပီး ဇာတ္နာေပးခဲ့ရေသးတယ္။ ပံုျပင္ေလးက ဖတ္လို႔ေကာင္းတာမို႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ (၀ံပုေလြ) သိုးအုပ္ၾကီးရယ္ ပံုျပင္ကေပးတဲ့ သင္ခန္းစာကိုလွလွပပရြတ္သြားတဲ့ သိုးေက်ာင္းသားေလးရယ္ အားလံုးက အိုေခ။
ပံုျပင္ (၅)
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အရူးအမူးခ်စ္မိခဲ့ပါသတဲ့။
ယုန္နဲ႔လိပ္ပံုျပင္လိုပဲ အဲဒီလူက ဇြဲရိွရိွနဲ႔ အခ်စ္ပန္းတိုင္ကိုေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ပါသတဲ့။ ေကာင္ေလးအတြက္ အခ်စ္ေတြကို ပုရြက္ဆိတ္လိုပဲ အပင္ပန္းခံျပီး သူ႔ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ စုေဆာင္းထားခဲ့ပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ေကာင္ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ ပံုျပင္ထဲကေျမေခြးလို စပ်စ္သီးခ်ဥ္ပါတယ္လို႔ မေျပာပါဘူးတဲ့။ ဘယ္လိုပဲ စိတ္ပ်က္စရာေတြ ေတြ႕ေတြ႕ေပါ့။ သူအျမဲတမ္း အျမတ္တႏိုးခ်စ္ေနတာမို႔ပါတဲ့။ သူက သိပ္ခ်စ္လြန္းေတာ့ ေကာင္ေလးအေပၚ အျမဲရိုးသားခဲ့ျပီး ဘာအေရခြံမွမျခံဳခဲ့ဘဲ ရိုးသားမႈကို ပီျပင္ေစခဲ့သတဲ့။ သူက ၀ံပုေလြဆိုေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ျပီး သိုးတစ္ေကာင္မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အရိွကိုအရိွအတိုင္းနဲ႔ အျမဲရိုးသားခဲ့ပါသတဲ့။
အဲဒီလူဘက္က အရမ္းခ်စ္တတ္သေလာက္ ေကာင္ေလးကေတာ့ လမ္းခုလတ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ယုန္ေလးလိုပဲတဲ့။ မသိတာလား မသိဟန္ေဆာင္ေနတာလား မသိႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနတတ္တဲ့ ႏွံေကာင္လိုပဲ သူ႔ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနတယ္တဲ့။ ၀င္းမွည့္ေနတဲ့ စပ်စ္သီးခိုင္ေတြလို လွပေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ အလွတရားေတြကေတာ့ အဲဒီလူတစ္ေယာက္အတြက္ အခ်ဥ္၊ အခ်ိဳ ခြဲျခားႏိုင္ဖို႔ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးတဲ့။ အေရခြံမျခံဳခဲ့တဲ့ လူအတြက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက သိုးေလးတစ္ေကာင္မဟုတ္ခဲ့ပဲ သိုးေက်ာင္းသားေလး ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္သတဲ့။ အင္း.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ကေတာ့ ဇာတ္နာခဲ့ရပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ သိပ္မ်ားေပမယ့္ ဒီပံုျပင္ထဲက သင္ခန္းစာေပးတဲ့ ဒိုင္ယာေလာခ္ေလးကိုေတာ့ အဲဒီလူက ပံုျပင္အဆံုးမွာ သနားစဖြယ္ရြတ္ဆိုေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာအခ်စ္လား သိပ္ရန္မ်ားတယ္တဲ့။
ကဲ ပံုျပင္ေတာ့ ျပီးသြားျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပံုျပင္ကိုေရာ ဘယ္သူေတြျငင္းၾကမလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စျငင္းၾကမလဲ။ မယံုလည္း ပံုျပင္မို႔ ပံုျပင္လိုပဲထားၾကေတာ့မလား။ သင္ခန္းစာေတာ့ေပးသြားတယ္ေလ။ ရိုးရိုးေလးပဲ ျငင္းခုန္လိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။ ၀ံပုေလြေတြဇာတ္သိမ္းလွမယ့္ ပံုျပင္ေလးေတြကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါရဲ႕။
ေနာက္လည္း အခြင့္သင့္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ခင္ဗ်ားတို႔ကို ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ပဲ ျငင္းလိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။
ျပီး။
